نمیدونم به چی علاقه دارم و باید چی کار کنم؟

سلام
نمی‌دونم چی بگم و از کجا شروع کنم
گیر افتادم از اینکه الان دانش آموز رشته تجربی سال دهمم و اصلا انگیزه ای برای این رشته ندارم خودم برای درآمد خوب این رشته و اینکه بچه های فامیل چه قدر خوبن اومدم ولی. همین اول کار پشیمانم من توی رشته های نظری موفق نیستم یا شاید نیستم طراحی ماشین و خود ماشین اجزا و از این جور کار ها خیلی خوشم میاد و از تولید موحتوا هم لذت میبرم واقعا عاشق تولید موحتوا هستم اما خانواده به شدت گیر دادن که حتما درس ها باید اولویت باشد نمی‌دونم استعدادی چیه از کجا شروع کنم چه رشته ای رو باید مد نظر. قرار بدم چه رشته درآمد مناسب داره و بازار کارش خوبه راهنمایی لازم دارم دوست ندارم هی هر روز پسرفت کنم کمک لازم دارم

قیمت تبلیغاتتون چقدره؟

من امسال اوموم دهم تجربی نمیدونم چرا ولی واقعا درون من انگیزه ای برای خوندن زیست ایجاد نمیشه چون من آدمی نیستم که بخواد توی بیمارستان باشه و مریضشو درک کنه .من علایق زیادی داشتم ولی مبود اموانات کافی باعث شد که من علاقمو پیدا نکنم چیزی که خیلیدوست داشتم شاید انیمیشن سازی و دوبله بود اما کم کم سرکوب شد .
بچه هایی که هنوز دهم نیومدید رشته ای رو پیدا کنید که با روحیاتتون تناسب داشته باشه

سلام ۳ماه دیگه ۱۸ سالم میشه و رشته تحصیلیم برقه اما خودم رشته ام را انتخاب نکردم و پدرم من رو ثبت نام کرده و من علاقه ای به این رشته ندارم . خودم دوست داشتم برم انسانی ولی بابام نزاشت .واسم کسی رو پیدا کرد که شغل پردرآمدی داشت تغریبا ماهی ۱۵۰ میلیون و به من گفت که از او یاد بگیرم اما هیچ علاقه ای نداشتم و بعد از یک هفته بیرون اومدم. به نوشتن و درس تاریخ و عربی علاقه دارم . و استعداد این رو دارم که بقیه رو بخندونم . ولی شرایط خانواده من جوریه که هیچ عشقی توش وجود نداره میترسم به بابام بگم به استنداپ علاقه دارم مسخرم کنه و بگه میخای دلقک بشی . من میخاستم برم رشته انسانی و مهارت طنز نویسیمو بهتر کنم و تاریخ و عربی رو بخونم . ولی بابام میگه من تورو به بهتری فرستادمت برق واسه درآمد بیشتر . واسه آینده هیچ ایده ای ندارم و نمی‌دونم چکار کنم . تا الان یک متن استنداپ کمدی و دوتا ویدیو تولید کردم و تو اینستا گذاشتم که یکی ۱۰,۰۰۰ تا و یکی ۲۶,۰۰۰ تا ویو خورده اما وقتایی ویدیو هامو می‌سازم که کسی خونه نیست . درکل یکی از مشکلات اصلی من اینه که با بابام رفیق نیستم و انگار همو نمی‌شناسیم هیچوقت پدرم با من ننشسته ۱۰ دقیقه حرف بزنه هیچوقت منو تشویق نکرده و من عزت نفس به شدت پایینی دارن. الآنم به بابام گفتم به چوب علاقه دارم که واقعا نمیدونم علاقه دارم اما ازش بدم نمیاد بنظر شما چکار کنم ؟

سلام من مدرسم تموم شده کنکور هم دادم و خوب نبود اصلا. رشتم انسانیه و فک میکنم هیچکدوم از شغل های این رشته به دردم نمیخورن کاملا سردرگمم و نمیتونم حتی تمرکز داشته باشم که درس بخونم هنوز هم نفهمیدم چه شغلی به دردم میخوره چون کلا آدمیم که تو خودمم و یه جورایی خجالتیم خیلی فک کردم که چه شغلی به دردم میخوره به نتیجه هم نرسیدم کلا خیلی ناامید شدم

سلام خسته نباشید
مناز بچگی میخاستم دکتر بشم و مادر و پدرم هیچ نظر خاصی نداشتن و تا اینکه رفتم ششم نظرم عوض شد با اصرار مادرم ولی خب خاستم برم اشپزی و بعد رفتم هفتم برای تجربی خوندم
الان انتخاب رشته دارم میترسم برم تجربی هیچی قبول نشم آخه خودمد میشناسم آدمی نیستم که پشت کنکور بمونم و اینکه تحقیق کدم و اینا دیدیم من آدمی نیستم که کسی زیر دستم بمیره و اینکه من عاشق هیجانم و پرستاری این هیجان منو ارضا میکنه ولی در اومد کمه و از این میترسم و اینکه تفریح نداره از اینا میترسم ولی خب از اون اگه نرم حسرتش به دلم بمونه چی؟من فضای بیمارستان دوست دارم هیجان اورژانس دوست دارم
میشه کمک کنین؟
ولی از اون ور هنر بین اشپزی و معماری چون در اومد دارن

سلام من توی ی شرایطی گیر کردم که واقعا کمک میخوام من ی پسر لیسانسه ام ک بعد از درسم به خدمت رفتم الان یک ماهو نیمه اومدم و الان بیستو پنج سالم پر شده واقعا الان نمیدونم میخوام چکار کنم از طرفی سنم داره میره بالا از طرفی بیمه ندارم از طرفی نمیدونم به رشته ای ک درسشو خوندم اصا علاقه دارم از طرفی تست کردن علاقه ها نیاز به پول داره و در اخر جیب خالی و هزینه های شخصی خودم و اینکه پدر پولداریم ندارم سرمایه ندارم و روز ب روزم داره میگذره و بی هدف ی کار روز مزد بعضی اوقات انجام میدمو ی باشگاهی دلمو خوش کردم واقعا نمیدونم چطور باید وضعیتمو بیان کنم ترس از اینده ای ن چندان روشن و فکرو خیال منو دیوونه کرده

سلام من امسال دوازدهم تجربی هستم ولی هیچ تلاشی نمیکنم بیشتر نمراتم زیر 10 هست .ی حس پوچی دارم نمیدونم از چی خوشم میاد انگار ایندم برام مهم نیستت دوست دارم این شرایطو عوض کنم بنظرم درس خوندن شاید نجاتم بده ولی درسا واسم سخته و تلاشی هم نمکینم تا یاد بگیرم یکم که میخونم چیزی ازش نمیفمم بعدم ولش میکنم با این شرایط هیچ امیدی به خودم ندارم . ایندم ی شکست کامله

چقدر دردناکه که میبینم کسایی مثل من اینجوری بی هدف توی زندگیشون دارن دور خودشون میگردن… میدونین چیه؟، وقتی اومدم متنی با موضوع انتخاب رشته و سردرگمی و بی هدفی سرچ کردم میدونستم قرار نیست ذره ای هم بهم کمکی کنه. من و امثال منی که توی نظام اموزشی ای عمرمونو گذروندیم که ذره ای اهمیت به روح دانش آموز و اون کودکی که هنوز هم رویاگونه و پر از احساسات و ارزو ها و خیالات درون اون جسمی که ظاهرا قراره اینده کشور رو بسازه نمیده… انتظاری ازمون هست؟ هنوز هم که هنوزه دغدغه بزرگ مدارس ناخن های دختر های مدرسست!! ناخن هایی که بلند کردن و لاک زدنشون بخشی از علایق و ذوق های درونی یک فرده! و من چقدر افسوس میخورم به حال خودم و این مردم که عمر کوتاهشونو مجبورند به این شکل بگذرونند.. به جای اینکه بیان دانش اموز هارو بشناسن و البته بزارن که خودشون هم از خودشون شناخت پیدا کنند، هزاران درس مزخرف و کلماتی که جمله های مزخرف تر و بی ارزش تر از چیزی که قادر به بیان باشن رو تو مغزمون فرو کردند… با مجبور کردنمون به گرفتن نمره کامل و 20، تلاش کردن توهم اینده درخشان و پول و خوشبختی رو برامون توی یک چهارچوب بی منطقِ(نمره و درس) جا بدن و برچسب شعار های توخالیشونو رومون بزنن و بگن که دانش اموزان اینده کشورند… انتظار زیادی نیست؟.. چطور این انتظار هارو دارید از نوجوونایی که نمیدونن با خودشون چیکار کنن چی برسه به درس و هزار تا کوفت و زهرمار که باید بهشون رسید و جمعشون کرد. نمیفهمم چجور منطقیه که یه بچه 14.15 ساله باید توی تنگنا قرار بگیره و با چند تا گزینه محدود و از قبل مشخص شده به یه رشته ای بره که هم دیگران و خونواده رو راضی نگه داره، هم ایندشو انتخاب کنه و بسازتش… به عنوان یک دانش اموز که سال های عمرش رو در مدرسه های ایران گذرونده و میگذرونه اینارو گفتم. هرچند کافی نیست. با دیدن اینکه چطور همسالای خودم به دست این سیستم اموزشی از علایقشون دور شدن و بدون هیچ هدفی دارن برای”نمره” درس میخونن، درد به تک تک سولام نفوذ میکنه و غمگین میشم. چون نه من مقصرم، نه اونا. ما این وسط فقط وسیله هایی هستیم که ازشون مثل عروسکای خیمه شب بازی استفاده میشه و ته فایدمون نمره بیست و المپیاد ریاضیه.
-یک دانش اموز ایرانی، در یک مدرسه در ایران، با حرف های نگفته بسیار.

سلام من هنوز نمی‌دونم علاقه ام به چی هست و واقعا نمی‌دونم چیکار کنم بیست ویک سالم شده و هنوز علاقم رو کشف نکردم حتی خدمت هم رفتم تموم شده

سلام من تارا16 دوست داشتم برم رشته تجربی ولی برای امتحاناتم تلاش زیدی نکردم همین پارسال ولی حالا اومدم رسته حسابداری واینکه دیگه حسرت رشته تجربی رونمیخورم من یه کم به حسابداری علاقه مندم بازی بااعداد خوب وذهنمو بامسئله ها باز میکنم دارم برای این فکر میکنم وقتی بزرگ شدم یه شرکت بزنم که حسابدارشم خودم باشم

سلام من ب رشته تجربی علاقه بیش از حد دارم و برای خوندن علوم خیلی انرژی دارم برای حفظ کردن مطالب شیمی و حس و حرکت و تنظیم عصبی … مغزم ب طور عجیبی کار میکنه و میتونم این مطالب رو ب خوبی حفظ کنم ولی همش بقیه فامیل میگند نمیتونی بری تجربی چون قبول نمیشی چون دختر خالم هم درسش خیلی خوب بود حتی از من هم درسش بهتر بود رفت تجربی و سال اول قبول نشد و تجربی رو ول کرد برای همین توی فامیل کسی سراغ تحربی نمیره ولی من علاقه زیادی بهش دارم و ب غیر از تجربی سمت هیچ رشته دیگه ایی نمیرم من ب ریاضی هم علاقه دارم اما علاقه ایی که ب علوم دارم بی حسابه میخوام راجب رشته تجربی برام بگین و از مطالبش که سختیش تا چه حده؟

سلام من اول دبیرستان هستم من قبل اینکه وارد رشته تجربی بشم خیلی فک کردم بین انسانی و تجربی چون من از بچه گی تجربی دوست داشتم اما وقتی انتخاب رشته کردم بخواتر دلایلی انسانی رو انتخاب کردم و خودمو با موفقیت در انسانی تصور کردم ما دقیقه ۹۰ که رفتم ثبت نام نظرم عوض کردم رفتم تجربی به خودم گفتم به این علاقه دارم تلاش میکنم تا موفق شم اما وارد این رشته شدم انگار شوکه شدم خیلی برام سنگین بود و سختبود اما باز من تلاشم کردم اما هر وقت نمره ها مو که از هر دفعه بدتر میشد میبنم دلسرد شدم الان خودمو انگار گم کردم نمی دونم اون علاقه که داشتم ساخته گی بود یا نه کمکم کنین لطفا.😭

سلام وقتتون بخیر
من امسال کلاس نهم هستم و باید برای سال بعد انتخاب رشته کنم
من از اول که بچه هم بودم به آزمایش و ترکیب کردن مواد با هم علاقه داشتم ، خیلی کنجکاو بودم تا ببینم اگه ترکیب بشن چی میشه؟
بنظرتون کدوم رشته مناسبه؟
درسم هم خوبه هم ریاضی هم علوم امسال ۱۹ و ۲۰ شدم

سلام وقتتون بخیر
من 18 سالمه و دارم رشته تجربی میخونم ولی 2 ساله ک دیگ نه به این رشته علاقه دارم و نه رشته های دیگ برام جذابیتی دارن و الان واقعا گیجم و فقط دارم برای هیچی درس میخونم هدفی ندارم و برام واقعا سخته و مهم نیست ک تو این رشته خوبم سردرگمم و نمیدونم به چه چیزی علاقه دارم اگ میشه منو راهنماییی کنید

سلام وقتتون بخیر ببخشید من به بازیگری علاقه زیادی دارم و دوست دارم در آینده بازیگر بشوم به نظر شما امکان بازیگر شدن برای من وجود دارد؟آخه در شهرستان کرمانشاه هستم آیا میتونم در این شهرستان بازیگر شوم؟امکانش وجود داره؟

سلام وقت بخیر. لطفا من رو راهنمایی کنید. من دیگه خسته شدم. من از زمانی که مریم میرزا خانی رو شناختم همش میرم سراغ ریاضی و فیزیک. کلاس هفتم هستم. مدرسه ی تیزهوشان .یک دفعه یکی از خانه ریاضیات یک عکسی از مریم میرزاخانی گذاشت من کنجکاو شدم بدونم ایشون کی هستن. من نمیدونم آیا واقعا علاقه به ریاضی فیزیک دارم یا می خوام در خودم به وجودش بیارم. خیلی بیشتر از سن خودم فکر می کنم. و واقعا بچگی نمی کنم. هم سن و سالام رو که میبینم همش در حال تفریح و بازی هستن اما من همش در گیر آینده ای که هنوز نیومده بعضی مواقع میگم اگر من برا ریاضی ساخته نشدم. چرا خدا تو ذهن من گذاشتش که اینقدر اذیت بشم. زمانی که نمیتونم سوال ریاضی یا فیزیک حل کنم میترسم از خودم و نا امید میشم. آنقدر فکر می کنم دیگه بعضی مواقع واقعا خسته میشم. دیگه نمیتونم ادامه بدم. مطالب راجب کشف استعداد خیلی خوندم ولی بازم استعدادم رو نفهمیدم. من نمیدونم به چی علاقه دارم. بچه که بودم دلم میخواست برم رشته تجربی و پزشک جراح قلب بشم. اما الان به بقیه میگم من از زیست متنفرم. در اصل که من اصلا خودم نمیدونم آیا از زیست متنفرم و به ریاضی خوشم میاد یا بخاطر مریم میرزاخانی دارم این کار رو می کنم. لطفا کمکم کنید. ممنون میشم

سلام آقای رزم جو.
من ۱۵ سالمه و امسال انتخاب رشته دارم. در ارتباط با تو ضیحاتتون درمورد کشف علاقه از بی علاقه گی من به کارمندی، مدت زمان تحصیل زیاد، یکنواخت بودن شغلم،و داشتن کارفرما و رئیس هیچ علاقه ای ندارم. و وقتی نتقطه مقابل این هارو نوشتم به دو رشته کار و دانش و فنی و حرفه ای رسیدم. همچنین طبق تحقیقاتم رشته فنی حرفه و همینطور مدارکی که در این رشته وجود داره خیلی مورد اعتماد تر هست.به نظرتون به دنبال رشته فنی حرفه ای برم و در انتخاب رشته انتخابش کنم؟. و اینو هم باید اضافه کنم که به راه اندازی و درست کردن اشیاعی که حرکت میکنند بسیار علاقه دارم. و تصمیمم اینه که در رشته مکانیک خودرو از زیر رشته های (شاخه صنعت) فنی حرفه ای تحصیل کنم. در این با ه نظر شما رو هم لازم دارم . با تشکر

سلام و عرض ادب به آقای رزم جو
من تابستون امسال متوجه شدم که به فوتبال علاقه دارم
( حالا نمیدونم میل به مشهور شدن یا ثروت زیاد ) حتی از رشته رزمی هم که داخلش بودم اومدم بیرون.
دوباره همین تازگیا هم متوجه شدم به تک تیراندازی علاقه مندم
به نظرتون این یه احساس زودگذرِ؟

سلام اقای رزم جو خوب هستید
من ۱۷ سالمه و دارم تجربی میخونم
نیشه گفت دختر با استعدادی هستم و قدرت یاد گیری زیادی دارم و همه چیو زود یاد میگیرم.از بچگی معدلم ۲۰ بوده و همیشه جز شاگرد های برتر کلاس بودم.اما زیاد درس خون نبودم منظور خرخوانی نمیکردم و فقط با مقداری کمی مطالعه وضعیت تحصیلیم اینجوری بوده . من هر کاریو و چیزیو با انگیزه شروع میکنم اما پس از تلاش اولیم استارتش خوب میزنم بعد از مدتی از شوق و ذوق میفتم و اون کارو نیمه تمام میزارم .
من ریاضیم خیلی خوب بود سال نهم هم از نمونه رشته ریاضی در اومدم . من میخواستم برم ولی چون هم مامان و هن بابام مهندس هستن با حرفاشون یه جوری متقاعدم کردن که برم تجربی و ریاضی بازار کار نداره به ورزش کردن خیلی علاقه دارم به طراحی کردن خیلی علاقه دارم .به همه چیز علاقه دارم الی رشته های تجربی. هیچ علاقه ای به باز کردن لای کتاب ندارم و از وقتی کرونا اومده و همه چی مجازی شده کلا از همه چیز بیزار شدم مامان ک بابام هی بهم میگن که خودتو بدبخت میکنی و من انگار توی یه باتلاق گیر افتادم و نمیدونم باید چیکار کنم همیشه میگم کاش ریاضی برمیداشتم و شاید ذوق شوق درس خوندن داشتم .از طرفی اینم میدونم که اگه بخوام یه چیزیو به دستش میارم ولی این اون چیزی نیست که من میخوام پدر و مادرم بهم هی مسگن که ما مجبورت نمیکنیم به چیزی تورو ولی من در طی این دو سال هر بار که تصمیم جدی گرفتم شروع کنم درس بخونم به خاطر حرفای اونا بوده نه علاقه خودم . و به همین خاطر زود از شوقش افتادم و دیگه ادامه ندادم خیلی درموندم خیلی نمیدونم باید چیکار کنم از طرفی چون این ۱.۵ سالو هیچی نخوندم احساس میکنم شروع کنم هم نمیتونم برسونم .
از بچگی هر وقت میگفتن میخوای چه کاره شی شغل های هیجانیو میگفتم مثل فضانورد پلیس کاراگاه و…
هیچ علاقه ای به پزشکی نداشتم و ندارم
نمیدونم باید چیکار کنم واقعا نمیدونم به چی علاقه دارم نمیدونم میخوام چیکار کنم و چیکاره بشم.

سلام خسته نباشید من امسال انتخاب رشته دارم و خیلی سال هم هست که می گم می خوام برم رشته تجربی
من وقتی که ۶ سالم بود بالام همش بهم می گفت که من باید دکتر شم و از اونجایی که من فقط یه کودک ۶ ساله بودم که هر حرفی رو باور می کردم مخصوصا حرف پدرمو چون تا الان به حرفاش خیلی بها می دم این تصویر در ذهن من شکل گرفته که من باید دکتر بشم و فکر می کنم چون بابام بهم اینجوری گفته من هم علاقه پیدا کردم و الان که فیلم های پزشکی می بینم خوشم میاد حالا این درسته که من واقعا به این رشته علاقه دارم یا یه توهمه ؟
من به بازیگری، خوانندگی و ورزش علاقه دارم ولی نه اونطور که بخوام در رشته هاشون درس بخونم و من بیشتر به آیندشون نگاه می کنم که پزشکی واقعا آینده داره و اگه توهم نباشه من بهش علاقه دارم
لطفا راهنمایی کنید

با سلام .
من درسم خوبه یعنی معدلم از ۱۹/۵ هیچ وقت پایین تر نبوده.
چند وقتیه که در رابطه با درسام و امتحانات و اینکه قراره ۳ سال دیگه کنکور بدم و آیا قبول میشم یا نه خیلی استرس و نگرانی دارم .
حرف هایی مثل این حرفا که میگن رشته تجربی سخته …..و یا داروسازی قبول شدنش کار هر کسی نیست و ……..خیلی اذیتم میکنه ……چیکار کنم این استرسم برطرف بشه و اینکه از کجا متوجه بشم میتونم توی رشته تجربی موفق باشم و داروسازی قبول بشم ؟

سلام من ۱۶ سالمه و رشتم تجربیه من واقعا نمیدونم به چی علاقه دارم تو هر مسیری قرار میگیرم پشیمون میشم و دوباره وارد یه مسیر دیگه میشم و این ویژگی رو از بچگی داشتم من خیلی بچه ی زرنگی در دوره اول بودم ولی الان اصلا با اشتیاق درس نمیخونم و همش فکر خودکشی و … میکنم و بیشتر اوقات خوابم من تا دوره اول به پزشکی علاقه داشتم و به خاطر معلم زیستم این حس و داشتم و الان واقعا علاقه ای به این درس ندارم من با اینکه بچه استرسی هستم تقریبا به هنرستان هوانوردی در پایه نهم علاقه مند شدم ولی پدر و مادرم گفتن یا تجربی یا ریاضی مدرسه به دلیل نمراتم گفتن تجربی برم بهتره و اینکه گفتم بهشون واقعا اگه نمیذارن هوانوردی بخونم پس هوافضا رو انتخاب میکنم و رشته ریاضی میرم ولی پدرم نذاشت ولی میترسم به این هم علاقه نداشته باشم و فقط به خاطر ویژگی تنوع طلبیم باشه به نظرتون تغییر رشته بدم یا نه ؟ واقعا چی کار کنم ؟ و من واقعا به معنای واقعی عاشق هیجانم و کار های خطرناک زیاد خیلی میکنم

سلام
من علی هستم
۱۹ساله من پشت کنکوری هستم رشته تجربی می خونم پارسال فرهنگیان و پرستاری قبول شدم ولی نرفتم علاقه م به یکی از رشته های انسانی ولی هیچ بازار کاری ندارم و برای اون رشته من نیاز به اعتبار دارم من در تمام زندگیم تو مدارس نمونه دولتی بودم عموما همیشه خوب بودم ولی علاقه به چیز دیگه است همینجوری که بچه ها تو نظرات میگفتم اینقدر تورشته ی علوم سیاسی تحقیق کردم که بقول معروف علامه دهر شدم ولی برای اون رشته نیاز به پزشکی ملی از یه دانشگاه معتبر مثل مشهد یا تهران دارم حالا چجوری اون عشقه روگام به گام بیاریم پایین تر منظورم اینه که اول عشقمون بشه پزشکی کلا علم رو دوست دارم ولی اون رشته بیشتر حالا اگر روشی هست که عملی باشه بسم الله وگرنه نصیحت و انگیزه جواب گو نیست چون آدم اونجوری هیجانی عمل می‌کنه و پیوسته نیست وایت وایت در دنیایه علم جوابی پایش پیدا میشه
ممنون از سایت پربار وفعالتون پیروز باشید

سلام وقتون بخير باشه 🙋🏻‍♀️
نميدونم نظرم ثبت شده بود قبلا يانه!
ولي دوباره مينويسيم
من ١٦ سالمه و رشتمم تجربيه و انتخاب رشتمم صرفا جنبه دوست داشتن نبوده! از اونجایی که من یه دختر درسخونم سعی کردم الانم همین باشم نمیگم که درسایی که توی رشتم هست رو دوست ندارم یا ازشون متنفرم نه اینطور نیست فقط حس میکنم من با علاقه درس نمیخونم یا فقط به عشق پزشکی و… نیومدم توی این مسیر یه چایی خوندم ادم چیزیو که دوست داشته باشه و از ته دل بخواد سختیاشو به جون میخره و. هر روز با عشق بیشتری میره سمتش و از طرفی یه جایی دیگه خوندم که ادم باید دنبال استعدادش باشه اونجاست که علاقه واقعی نمایان میشه
و میشه گفت یکی نقات قوت من زبانم هست!
و این روزا سر در گمم که من چی میخوام از خودم و واقعا به چه چیزی علاقه دارم؟! از طرفی میگم شاید ترس از سختی که توی مسیر رشته الانم هست باعث شده من منصرف بشم
نمیدونم راستش چه انتخابی برام بهتر هست ممنون میشم راهنماییم کنین💓

سلام من ۱۶سالمه و امسال میرم یازدهم با اصرار خانواده و امید دادنای بیهودشون رفتم رشته ی تجربی ولی خب میدونم ک تو این رشته موفق نمیشم چون هم علاقع ی انچنانی بهش ندارم هم نمیتونم مثل بقیه تایم خیلی زیادیو درس بخونم. در حال حاضر حس میکنم به رشته ی موسیقی علاقه دارم و یک سالیم هست که با ساز گیتار اشنا شدم و کلاس میرم اما خانوادم نمیزارن این رشته برم چون میگن اینده ای نداره و ی رشته ی بیخودیه.تازع مدارسشم تو مشهد تعدادشون کمع و راهشم برای ما خیلی دورع دیگع هرچی فکر میکنم نمیدونم به چی علاقه دارم دوس داشتم از رشته ی موسیقی به خوانندگی برسم ولی انگاری نمیشه میشه یکم راهنماییم کنین:)))

سلام من نگار هستم و ۲۹ سالمه ۲۳ سالگی ازدواج کردم، قبل از ازدواج ب شدت محدود بودم و اصلا ذهنم اینقدر درگیر این مسئله بود ک خیلی فرصت از دست دادم ، بعد از ازدواج حدود پنج سال کار کردم ک سه سالش داخل یک شرکت بود و با توجه ب اینکه اصلا علاقه نداشتم اما ب خوبی کارمو انجام میدادم و متعهد بودم ب درست انجام دادن کار، بعد از اون چون واقعا دوست نداشتم استعفا دادم و اومدم ک دنبال علاقم بگردم کلاسای فوتوشاپ طراحی سایت و… ولی با توجه ب اینکه کیفیت کلاس ها انچنان خوب نبود و فقط ی سری عناوین بهت اموزش میدادن بدون اینکه بدونی چرا و کجاها میشه ازش استفاده کرد، فوتوشاپو رها کردم علی رغم تلاش و تمرینم ، طراحی سایت را گذروندم و حتی دو جا رفتم برای کار وپذیرفتنم اما از همون کارها بود ک فقط تا اونجایی خوبه و بعدش برای من دست اوردی نداشت دوست داشتم پیشرفت کنم در زمینه ی طراحی سایت اما ب این شکل نبود رهاشون کردم حالا دارم اموزش طراحی سایت و ب صورت حرفه ای تر میبینم با توجه ب اینکه من خیلیمبتدی بودم حتی با تمرین بهد از اون کلاسها، در واقع بیشتر تبلیغات و سود شخصیشون مهم بود براشون. الان دارم دوره های غیز حضوری میبینم ک دستم پر شه اما هی دچار شک و نا امیدی میشم میگم داره ۳۰ سالت میشه اصلا حالا تو ب این علاقه داری تازه کلی باید وقت بذاری نشه باز وقت بذاری ب جایی نرسی ، واقعا کلافم‌میکنه از طرفی فوتوشاپم جالبه برام اما خب چون هم هزینه و هم زمان بیشتری واسه طراحی سایت گذاشتم و در این زمینه مطلع ترم ترجیح دادم طراحی سایت را ادامه بدم ، همه ناراحتیم اینه ک دیر آگاه شدم دیر فهمیدم اگه پنج سال پیش فکر الانمو داشتم خیلی عالی بود. واقعیتش نمیدونم الان ب این کار هلاقه دارم یا نه و نمیدونم ک اصلا ب چی علاقه دارم. از خودم ناراحت نیستم چون زندگیم تنش های زیادی داشت و من بازم همه سعیم را برای خوب بودن و بهتر شدن کردم و دارم میکنم حتی نا امیدانه لطفا کمکم کنید اگر پیشنهاد یا نظری دارید ممنونم

سلام آقای رزم جو من ۱۸ سالمه و تازه دیپلم فنی و حرفه ای کامپیوتر گرفتم من دو تا کنکور ریاضی و کامپیوتر دادم و امسال قراره برم دانشگاه رشته های مختلفی هست مثل مهندسی کامپیوتر و مهندسی هوا فضا و … من حتی رشته های دانشگاه آزادم ثبت نام کردم اما مسئله اینجاست من به هیچکدوم از این رشته ها علاقه زیادی ندارم و خوده کامپیوتر هم در هنرستان علاقه نداشتم و کم کم علاقم از بین رفت راسیاتش به موسیقی کلاسیک علاقه خیلی شدیدی دارم و داستان نویسی و فیلم نامه نویسی هم علاقه دارم برای موسیقی هم پول زیادی ندارم که بتونم ساز بخرم و خانواده هم خیلی برای موسیقی حمایتم نمیکنند و این موضوع منا خیلی نگران و سردرگم کرده رشته موسیقی هم در دانشگاه های علمی کاربردی وجود داره که بتونم برم اما شندیم بازار کار نسبت به اون رشته ها نداره خیلی ممنون میشم راهنمایی کنید.

سلام من شیوا هستم و ۱۹ سالمه و ترم سوم جامعه‌شناسیم
من بخاطر رشته روانشناسی وارد انسانی شدم اما متاسفانه عملکردم در کنکور خوب نبود و نه روانشناسی ن مشاوره ن علوم تربیتی قبول نشدم
جامعه شناسی ک اولویت چهارمم بود روزانه قبول شدم و نتوستم دوبارع پشت کنکور بمونم و تصمیم گرفتم همینو ادامه بدم
اما الان اصلا ازش راضی نیستم و با اینکه درساش برام جالبه اما بازم انگار چیزی مانع میشع ازش لذت ببرم
نمیدونم باید چیکار کنم
دوبارع کنکور بدم یا کلا از دانشگاه انصراف بدم و روانشناسی ازاد بخونم یا همینو ادامه بدم
خیلی نگرانم از این ک انصراف بدم و بعدا پشیمون شم
برخی اوقات هم فکر میکنم که شاید اصلا به روانشناسی هم علاقه ندارم و چون همیشه ب تنها چیزی ک فک کردم روانشناسی بوده میگم بهش علاقه دارم
از طرفی هم دوست دارم کار کنم و شغل داشته باشم اما مهارت خاصی ندارم و در زمینه رشتم هم فعلا نمیتونم شغلی پیدا کنم و این باعث میشع از رشتم بیشتر دلسرد بشم
به این فکر کردم ک چندتا مهارت یاد بگیرم اما نمیدونم به چی علاقه دارم
هیچ هدفی ندارم و این باعث میشه همه روزام پوچ بگذره و این بیشتر بهم استرس میده
خیلی ممنونتون میشم اگه راهنماییم کنید😞💔

سلام من ۱۶ سالمه و از بچگی میخواستم دکتر بشم و اومدم رشته تجربی دهم رو خوندم اما الان حس میکنم به طراحی علاقه دارم و علاقم به تجربی کم شدهاحساس میکنم یه بخاطر کنکور و حرف های بقیه باشه میخوام به گرافیک تغییر رشته بدم پدر و مادرم اجازه نمیدن تغییر رشته بدم و از(کار های فنی هم خوشم میا اما نمیدونم میشه اسمش رو علاقه گذاشت یا نه و تا الان چند نفر به هم گفتن توی آشپزی و کیک درست کردن کارم خوبه اما نمیدونم بهش علاقه دارم یا نه توی انتخاب لباس هم بهم میگن خوبی) خودمم شک دارم که میخوام چیکار کنم نمیدونم به چی علاقه دارم و چی چیزی رو دوست دارم خیلی ناراحتم و دلم میخواد بزنم زیر گریه چون بنظر خودمم آدمیم که باید هدف داشته باشه اگر نداشته باشم دلم میخواد بمیرم احساس میکنم دارم افسرده میشم لطفا کمک کنید چیکار کنم الان؟؟؟

سلام اقای رزم جو.خیلی خوشحالم که با این همه سردرگمی که باهاش مواجه شدمو سرچهای مکرر دیدم یکی هست که میشه پرسیدو ازش کمک گرفت،من ۲۱سالمه دانشجوعه اقتصادم،معلم زبانم و همچنین معرق چوب،به کارای هنری مثل طراحیو خیاطیو نوشتن شعرو متنو درست کردن کارای دستی علاقه دارم؛چیزب که منو اذیت میکنه علاقه های متعددیه که دارم و تاجایی تونستم کنترلش کنم ولی چیزی که منو دوباره مردد گرده علاقم به بازیگریه گه راه خیلی دشواری داره و من تا حدودی ازش مبترسم و اعتماد بنفسم خیلی کمه تو این حوزه و میگم نهایت میرم وقت میزارم دوتا فیلم بازی میکنم تمام از طرفیم میتونپ همین زمانو بزارم و یه جا کار کنمو در عرصع کاریمو درسیم که احسای میکنم علاقه ای در اون ندارم ولی با اون درامدب ک بدست اوردم میتونم به آرزوم برسم و از طرفیم میگم چون ب روانشناسیم علاقه دارم و کلا گتابای روانشناسی میخونم بیخیال همه اینها بشمو برم روانشناسی بخونم…ازتون میخوام راهنماییم کنیم واقعا مغزم داره میترکه

سلام آقای رزم جو
من امسال 18 ساله میشم و رشته تحصیلی من هم تجربی هست واقعا با علاقه اومدم این سمت خیلی دوسش داشتم و خیلی هم درسم خوب بود اما الان احساس میکنم علاقه خاصی بهش ندارم
حتی علاقه ای به خود درس خوندن
وقتی به رشته های منتهی به تجربی فکر میکنم اصلا متوجه نمیشم به کدوم علاقه دارم درصورتی ک قبلا عاشق دندون پزشکی بودم بعد ها هم عاشق دارو سازی شدم ولی متاسفانه الان نمیفهمم به چی علاقه دارم یه مدت هم به فکرم رسید برم انسانی اما حس میکنم به اونم علاقه ندارم
اصلا احساس میکنم به هیچی علاقه ندارم
من ساز میزدم و الان حتی حس خاصیم به اون ندارم
حسم نسبت به همه چی معمولی شده قبلا اینقدر علاقه و انگیزه داشتم که به خاطرش صبح بیدار میشدم و تلاش میکردم اما الان حداقل میخوام ببینم به چی علاقه دارم
به مدریت فکر میکنم به پرستاری فکر میکنم اما نمیفهمم چه کاری و چه رشته ای شخصیت منو ارضا میکنه.
فقط اینو میدونم ک خیلی دختر با استعدادی هستم و توی هر کاری اگه تمرکز داشته باشم و علاقه بهش داشته باشم میتونم به بهترین جاها برسم ولی کاش بتونم بفهمم ک چی دوست دارم..
و از یه طرف دیگه حرف دیگران روح منو آزار میده
که چرا مگه خودت نگفتی ک اینو دوست داری ؟ مگه نگفتی میتونی موفق شی یا دکتر شی؟
یا هزاران حرفی ک اذیت میکنه منو
کاش بهم کمک کنید گ راهی رو نشونم بدید🙏🏻🌼

سلام من بیست و یک سالمه دبیرستان به خواست خودم ریاضی خوندم دانشگاه میخواستم رشته ی معماری قبول شم بهم گفتن شهرسازی شبیه معماریه اون رو هم انتخاب کن خودم انتخابش کردم و الان هم رشته ی شهرسازی قبول شدم و میخونم و هفتاد و پنج واحد گذروندم الان فهمیدم دوستش ندارم و نمیخوام ادامه بدم ولی واقعا نمیدونم به جاش چه کار کنم امسال تصمیم گرفتم کنکور زبان بدم و زبان چینی بخونم ولی نتایج که اومد دیدم خراب کردم و قبول نمیشم الان مجبورم برگردم به شهرسازی ولی واقعا نمیخوام و میترسم. امروز رفتم رشته های بدون آزمون دانشگاه آزاد رو دیدم که انتخابشون کنم و از رشته ی شهرسازی انصراف بدم و برم اون رشته ولی نمیدونم چه رشته ای رو انتخاب کنم میترسم از چاله دربیام بیفتم توی چاه. گفتم برم رشته ی کامپیوتر که حداقل به درد زندگی خودم بخوره یا برم طراحی طلا و جواهر که بتونم بعدش کارکنم یا ادبیات نمایشی بخونم و نویسنده شم یا مهندسی اپتیک و لیزر بخونم ولی آخرم نمیدونم کدوم رو انتخاب کنم.
نمیدونم واقعا به چه چیزی علاقه دارم و چه چیزی رو میخوام دنبال کنم هم خودم هم خانواده م خسته شدیم از این که همش از شاخه ای به شاخه ی دیگری می‌پرم و به هیچ نتیجه ای نمیرسم.
طراحی می‌کنم کارگاه ترجمه شرکت کردم کلاس زبان انگلیسی رفتم گاهی نوشتم و کلی کارهای دیگه انجام دادم ولی نمیدونم باید چه کار کنم.
بهم میگن شهرسازی رو تموم کن بعد برو دنبال یه چیز دیگه که میخوای ولی من حتی نمیدونم چی میخوام.
حتی یه وقتا شک می کنم اگه شهرسازی رو ول کنم نکنه بعدا پشیمون بشم.
به درس خوندن علاقه دارم و میخوام بعدا کار کنم ولی نمیدونم باید دنبال چی برم.

سلام وقت بخیر
من همیشه فکر میکردم به طراحی و نقاشی علاقه دارم ولی الان چند ماهه که دارم کلاس های مجازی شو شرکت میکنم ولی همش از زیر تمرین کردن فرار میکنم…انگار تمرین رو برای خودم به کار اجباری تبدیل کردم…کلا لذتی نمیبرم

یا مثلا من الان دانشجوی کاردرمانی هستم … با شناخت قبلی وارد این رشته شدم ولی الان حتی حوصله ی این درسا رو هم ندارم

الان نمیدونم آیا این بی علاقگی ها واقعیه یا اینکه کاذبه و به علت شرایط محیطی هست؟؟
میترسم مثلا نقاشی رو رها کنم و بعدا حسرت بخورم که چرا این کارو کردم

چون یه مدته تقریبا حوصله هیچ چیزی رو ندارم

الان نمیدونم چیکار کنم
این بی علاقگی واقعیه یا کاذب؟؟

سلام وقتتون بخیر من رشتم تجربیه و کنکوری ۱۴۰۱ هستم و اصلا به تجربی علاقه ای ندارم ولی میگفتم میتونم از این راه پول دربیارم بعد برم سراغ علاقم چون چیزی که دوست دارم توش زیاد پول نیست.من درسم خوبه ولی فک میکنم باید به تجربی علاقه مند میبودم و اصلا نمیدونم چه شغلی میخوام انتخاب کنم.. و فکر میکنم چون علاقه ای بهش ندارم اگه رشته خوبی قبول بشم هم دیگه ادامه نمیدونم چون واقعا دوست ندارم به نظرتون این درسته؟الان نمیدونم باید چیکار کنم ممنون میشم کمکم کنید🌷🌷🌷

سلام،من ۱۴ سالمه و دقیقا همین مشکلات رو داشتم،همیشه به یک چیزی یهو علاقه مند میشم،شروعش میکنم و تا حدی موفق میشم،ولی بعد دو روز خسته کننده میشه برام،میرم سراغ یه کار دیگه و این همینطور ادامه داره،. دو سوال دارم یکیش اینه اگه به علاقه توجه نکنیم و به زور اون کار رو انجام بدیم،میتونیم به اون کار علاقه مند بشیم؟ و اینکه چطور علاقه ی خودم رو پیدا کنم

آدم دم دمی مزاجم هستم متاسفانه ی چیز الان برام جذابه بعد ی ماه بهش فکرم نمیکنم
برا همین میترسم حسابداری رفتنم درست نباشه یا باشه

سلام من رشتم تو مدرسه تجربی بود از بچگی فک میکردم ب دکتر شدن علاقه دارم اما وقتی رفتم تو اون رشته برا کنکور به زور میخوندم ک فقط شغل خوبیه و درامد این رشته بالاس دوبار کنکور دادم و قبول نشدم درسا زود یادم میرف موقع تست زدن خسته میشدم اصلا ریاضی و فیزیک و نتونستم کار کنم چون واقعا دوس نداشتم
الان ک قبول نشدم میخام برم دانشکاه آزاد رشته حسابداری بخونم اما واقعا نمیدونم دوس دارم یانه
کتاب یکی از اقواممون رو گرفتم و سال دهم بود اون دختر آموزش داد
تا جایی ک یاد داده آسونه و میتونستم جلو برم
اما میترسم برم گیر کنم
از کجا بدونم چی دوس دارم
من آدم فعالیم و انجام کارای عملی رو بیشتر از تئوری و نشستن درس خوندن های طولانی دوس دارم
بعد اگ تو ی رشته ای بتونم جلو برم و مثلا یاد بکیرم خوب انگیزه میگیرم برم جلو اما اگ خیلی سختتتت باشه و جایی رو هی یاد نگیرم سرد میشم از اون درس مثلا فیزیک در رشته تجربی
اگر میشه راهنماییم کنید 😥

سلام اقای رزمجو
وقت بخیر اقای رزمجو میشه یه کمکی بهم بکنید . من واقعا الان نمیدونم بین 3 تا رشته با توجه به استعدادم و علاقه ام باید کدومو انتخاب کنم . اقای رزمجو من الان باید برم تست بدم راه حل شما چیه ؟ من اگه مامانم بفهمن من میخوام برم دنبال علاقه ام واقعا چند بار بهش گفتم خیلی بد باهام برخورد کرده . الان فقط زوم کرده رو رشته های دندان پزشکی داروسازی و پزشکی . و دیدگاهشم اینه باید پول زیاد باشه درامدم زیاد باشه هرچی هم بهش میگم راه های خیلی ساده تری هم هست که بخوام درلمد بالا داشته باشم . میگه اره برای دکتر ها شخصیت قائل هستند مردم .و اون شغل مورد علاقه ام هیچ کس براش شخصیت قائل نیست . هیچ کس وقتی از در میاد تو کسی به احترامش بلند نمیشه . واقعا نمیدونم چیکار کنم لطفا کمکم کنید

سلام ممنون از مطالب مفیدتون

من 22 ساله هستم. من هر چی که میبینم بهش علاقه پیدا میکنمو مشکلم اینه که نمیدونم روی کدوم تمرکز کنم آخه همه چی دوست دارم. از بچگی عاشق هنر و نقاشی بودم و کلاس هم میرفتم معلمم میگفت که تو مثل فلان کس میشی. توی مدرسه هم عاشق ریاضی بودم همیشه مسائلو خیلی عمیق درک میکردم و حفظ نمیکردم و سریع هم حل میکردم. به ورزش هم خیلی علاقه داشتم و خیلی سریع میدوم. بعدا هم کلاس موسیقی رفتم اونجا هم معلمم میگفت تو هر جلسه اندازه یه ماه بقیه پیشرفت میکنی.. اما مشکلم اینه که من روی هیچ کدوم از اینا تمرکز نکردم و همش تا یه سطح متوسط ول کردم. به هر کاری علاقه دارم ولی حس میکنم دارم خودمو تلف میکنم همه فعالیت ها رو دوست دارم ولی نمیدونم چیکار کنم که تو اون تمرکز کنم و متخصص باشم تو اون. مثلا حالا که کامپیوتر میخونم تو دانشگاه یه وقت به جای سخت و خسته کننده میرسه میگم کاش هنرمند بودم اما یه بارم یادمه داشتم نقاشی میکشیدم برای نمایشگاهی و خیلی حجش زیاد بود و حس کردم خیلی سخته و درس خوندن خیلی کار آسونتریه..

سلام من یه دختر ۱۵ ساله هستم و امسال قراره انتخاب رشته کنم اما بین ۲ تا رشته ی علوم تجربی و انسانی گیر افتادم و نمیدونم که کدوم رشته را انتخاب کنم خانواده ام بهم میگن به هر رشته ای که علاقه داری برو ولی علاقه من به هر دو رشته یکسان هست باید چیکار کنم؟

سلام خسته نباشید
من واقعا از این که نمیدونم چرا انقد زمانم هدر دادم و هنوز نمیدونم شغل اصلی که روح منو ارضا کنه چیه افسردگی گرفتم مخصوصا از وقتی کرونا اومد و فارغ التحصیل شدم
آقای دکتر من ۲۵ سالمه
بچگیام عاشق بازیگری بودم و کلاس میرفتم به هربدبختی که بود با این خانواده متعصبی که داشتم الان بهتر شدن اونموقع خیلی بد بود.بعد دیدم نمیتونم با اون خونواده ادامه بدم بیخیال تئاتر شدم اینا که میگم مثلا ۱۱ سالم اینا بود.بعد رفتم رشته تجربی گفتم دندونپزشک شم دیدم حالم بهم میخوره از بیمارستان دیپلم که گرفتم کنکورم نخوندم و ندادم.گفتم چه کنم گفتم عاشق اویشن فرودگاه هواپیما مهماندارایهواپیمام حس میکردم خیلی باکلاس متفاوته و یسره سفرن عشق میکنن کل دنیارو میگردن برا منی که سفر نمیرفتم عالی بود.رفتم مدرکشو گرفتم .برا استخدام دیدم نه اصلا اون چیزی که فکر میکردم اون کار نبود از دور قشنگ بود. بعد دوباره برا دانشگاه گفتم زبان عالیه علاقه داشتم و الانم دارم لیسانسمو گرفتم.الان فارغالتحصیل شدم اما از وقتی کرونا اومد.افسرده شدم ۱۰ کیلو لاغرشدم شکسته شدم حتی سرکارم نمیتونم برم از بس حالم بده .انقدم مغرورم که همیسه خودم کار موقت کردنم و نگذاشتم خانوادم خرجمو بدن اما یقرون تو دست ندارم الان
از یه طرفم باز رویای بچگیم بازیگری که همیشه باهام بوده بخاطر خانوادم ول کردم مثل چکش تو نغزم میکوبه میکوبه ولم نمیکنه مثل دیوونه ها برا خودم نقش بازی میکنم دیالوگ میگم تو کوچه خیابون تو خونه یهو تا یکی بهم خیره نشه نمیفهمم تو حال خودم نبودم.
اما میدونم هم برام دیر شده هم شهرم تهران نیست که بتونم دنبالش کنم هم هیچ پولی ندارم که برم کلاس و خانوادمم که کلا از بچگی حمایتم نکردن یسره با پول خودم دانشگاه رفتم و خرجمو خودم میدادم با کارای موقت.همزمان با درس کار میکردم‌.
احساس میکنم دارم دیوونه میشم نه
الان افسردگیم انقدره که نمیتونم از تختم بلند شم گریم میگیره میفتم
مت همیشه یه دختره قوی بودم اما احساس میکنم ضعیف ترین دختر دنیا شدم
الان در حال حاضر فهمیدم عاشق دوچیزم زبان انگلیسی که خوندمش و راضی ام که خوندم ولی دوس دارم بازیگری هم کلاس برم به رویای بچگیم و ندای قلبم گوش بدم
اما مشکلم اینه چه کنم که از جام بتونم پاشم
این ک مقایسه نکنم خودمو با دخترای همسن سالم
فک نکنم فقط منم که نتونستم یه راه راستو برم
اینکه مردم برام مهم نباشن که بگن چقد دمدمی مزاجه
چه کنم

سلام آقای رزمجو
من دانشجوی کارشناسی عمران هستم ترم ۷ ، قبل از انتخاب رشته خیلی تحقیق کرده بودم راجبه رشتم ولی از نزدیک کارو ندیده بودم، هنوزم ندیدم حتی این ترم کارآموزی دارم ولی جرعت نکردم به پدرم بگم چون میگه محیط مناسبی نیست و… و همین موضوع باعث شده پدرم منو کلاس‌های گرافیکی مینویسه که به قول خودش اینجوری برم سر کار ولی خوب علاقه ی به اون صورت به گرافیک هم ندارم فقط در حدی که برای پیجم عکس درست کنم .از طرفی هم دائم خودم رو با دیگران گاها با ۷ ۸ سال بزرگتر از خودم مقایسه میکنم که فلانی سر کار میره دستش تو جیب خودشه بعد من با ۲۱ سال سن خرجمو پدرم میده و نمیدونم چی میخوام از زندگی به بخش محاسباتی و طراحی سازه هم علاقه ای ندارم بنظرم خیلی بی حس و حال هست و رنگ و بو نداره ، به خاطر اجرا اومدم این رشته پدرمم اجازه نمیده برم سر ساختمون حتی ترسوندتم یعنی خودمم از بس گفته بده میترسم. الان مدتی هست به معماری فکر میونم نمیدونم که علاقه دارم یا نه ولی فکر میکنم حس بهتری بهش دارم تا رشته خودم از طرفی هم دیگ رومم نمیشه به پدرم بگم کلاسهای معماری منو بنویسه چون هزینه دانشگاه و کلاس پیانو هم هست . نمیدونم چیکار کنم از کجا شروع کنم ، کلا سردرگمم .از طرفی سنم که کمتر بود روانشناسی دوست داشتم الان دوست دارم کلا جوری هستم که خیلی از دوستام و حتی کسایی که خیلی آشنایی باهاشون ندارم به مشکل که میخورن حالشون بده میان و باشون که حرف میزنم کلی حالشون خوب میشه انگیزه میگیرن دلیلشم کتاب های روانشناسی هست که خودم ولی جالبیش اینه که به خودم کمک نکردن … ولی به عنوان شغل که بهش نگاه میکنم بنظرم جالب نیست

واقعا سر در گم و گیج شدم.از کجا بدونم من برای چه کاری ساخته شدم؟؟چند وقت هست که پیش رو گرفتم ولی به هیچ نتیجه ای نرسیدم.
لطفا راهنماییم کنید.

سلام
من رشته ام ریاضی بود توی دبیرستان صرفا به این خاطر که ریاضیم رو تقویت کنم و توی کنکور تجربی شرکت کنم و پزشکی قبول بشم ولی خب این پزشکی قبول شدنه یکمیش بخاطر این بود که اطرافیان شیرم کردن و همش میگفتن تو معدلت و استعدادت به پزشکی می خوره
اما سه سال دبیرستان بهترین دوران زندگیم بود چون درسای مفهومی مثل شیمی و فیزیک و ریاضی برام مثل آب خوردن بود و به راحتی به قلبم نفوذ می کرد ولی با درسای حفظی میونه ی خوبی ندارم چون حفظ مطالب برای من خیلی سخت تر از فهمیدن اوناست
اما امسال کنکور تجربی نوشتم به امید اینکه پزشکی قبول بشم اما تا امروز که دوماه مونده من یه حس خیلی بدی نسبت به زیست داشتم و دارم چون حفظیه و منم زیاد علاقه ای به حفظیات ندارم و واقعا نخوندم هنوز یعنی تا فصل دو و سه پایه دهم خوندم اما خوشم نیومد و کلا رهاش کردم ولی با یکم تحقیق از داروسازی خوشم اومده و رشته ایه که مناسب علاقه ی منه و فهمیدم درسیه که میتونم توش رشد کنم و موفق بشم
اما از حرف مردم خیلی نگرانم و می ترسم .‌‌ این منو یکمی عذاب میده . چطوری توجه نکنم ؟

سلام
وقتتون بخیر
من دانش آموز پایه نهم فرزانگان هستم
نمراتمم خیلی خوبن و معدلم سه سال بیست شده
ولی یه مشکل دارم و اونم اینه که نمی دونم چه رشته ای رو انتخاب کنم و به رشته خاصی علاقه ندارم همه درسام در یه سطح هستن تو زندگیم زیاد هم تجربه ی خاصی از فعالیت به خصوصی نداشتم
قصد جدی هم برای مهاجرت دارم
خیلیا بهم میگن برم تجربی و برای پزشکی بخونم اما راستش خودم نمی دونم پزشکی رو دوست دارم یا نه فقط این رو میدونم که انقدر این رشته شلوغه و همه فقط میرن تجربی احساس میکنم ازش زده شدم
مشاغل ریاضی هم درآمد چندانی به اندازه پزشکی ندارن که بخوام پزشکی رو ول کنم بچسبم به مهندسی ها
انسانی هم راستش نمی دونم اما زیاد به درسای دینی و ادبیات علاقه ندارم
به زبان انگلیسی هم تسلط دارم
به نظرتون من بهتره چیکار کنم؟

سلام و وقت بخیر ؛ من یک دانشجوی دانشگاه افسری بودم که چند ماه در دانشگاه درس خوندم ، و چون رشته ام تجربی بود ، تصمیم گرفتم از دانشگاه انصراف بدم و برای کنکور بخونم تا دندانپزشکی قبول بشم ، ولی واقعیتش ، نمیدونم واقعا بهش علاقه دارم یا نه ، میترسم وقتی قبول بشم ، از این رشته هم زده بشم و با خودم بگم ای کاش میشد میرفتم یک رشته دیگه ؛ الان واسم همه چیز بی معنی شده ؛ چیکار کنم بنظرتون ؟؟؟ ممنون ( این بی نهایت طلبی نیس ؟؟ راه درمان داره ؟ )

سلام خسته نباشید این بهترین مطلبی بود که خوندم و کمک کرد من کلاس نهم هستم و اول به بازیگری علاقه داشتم ولی ادمای درو برم گفتن باید پولدار باشی و پارتی داشته باشی ولی الان بازم تو ذهنمه میشه کمک کنید که انتخابش کنم یا سرف نظر کنم

بعد الانم یهنی از بچگی میخاستم یه چیزی بسازم مثل ربات و اینا که تو کارایی خونه کمکم کنه واسه مامانم و خودم 😂😂می خواستم منو راهنمایی کنید که کدوم‌ بهتره و حقوقش بهتره و آینده بهتری هم داره

سلام من سال نهم هستم و باید انتخاب رشته کنم ب نظرخودم به کامپیوتر علاقه دارم ولی نمیدونم این علاقه همیشگیه یا چند روزه و از این میترسم ک نتونم تو این رشته خوب باشم و چند نفر هم گفتند ک سخته نرو و اینا و همچنین اگرم این رشته رو انتخاب کنم برای ورود به دانشگاه و کنکور باید اون موقع چیکار کنم و اینکه تو رشته کامپیوتر ریاضی لازمه اخه مخه من اصلا ب ریاضی قد نمیده و همچنین از هنرم متنفرم

سلام من ۱۳ سالم هست و از وقتی که یادم میاد به ۳ تا شغل علاقه داشتم و هنوزم به آنها علاقه دارم.من به ترتیب به موسیقی،پزشکی و بازیگری علاقه ی زیادی دارم اما نمیدونم کدوم رو انتخاب کنم.من میتونم در همه شان موفق شوم چون کلاس موسیقی رفتم و همه به من میگن استعداد داری،استعداد بازیگری هم دارم و نسبتا هوشم از کلاس بالاتر هست.خانواده ام میگن پزشکی برم ولی من بیشتر موسیقی رو دوست دارم اما وقتی به بازار کار نگاه میکنم پزشکی بهتره.ممنون میشم من رو راهنمایی کنید

من روانشناسی خوندم ولی به طراحی لباس علاقه دارم نمیدونم واردش بشم یا نه یا اینکه به قول خودتون علاقه ی اصلی هست یا توخم علاقه ؟ چون وقت ،انرژی و هزینه ی خیلی زیادی رو داره ، نمیدونم با این وجود اصلا واردش بشم یا نه > ممنون میشم راهنماییم کنین .

سلام وقتتون بخیر،
من ارشد مدیریت دارم و خیلی دوست داشتم تو همین حوزه فعالیت داشته باشم و کار کنم تا هم علمم زیاد بشه و هم مطالبی که خوانده بودم فراموش نکنم ولی متاسفانه هر کجا رفتم نشد کار مناسبی پیدا کنم
تقریبا دوماهیه در یک دفتر پیش خوان در بخش فروش کار میکنم البته بقیه بخش‌ها رو هم یاد گرفتم ولی من اصلا این کارو دوست ندارم و از طرفی هم اگه نخوام کار کنم مار دیگه ای پیدا نمیشه،
واقعا نمی‌دونم چ کار کنم خیلی افسرده شدم
لطفاً اگه امکان داره پاسخ و راهنمایی هاتون و برام ایمیل کنید

سلام خسته نباشید
من یک مدتی هست که ذهنم مشغول همین مسئله ای که به چی علاقه دارم شده
از وقتی که یادم میاد دلم میخواست پزشک بشم
و از بچگیم با این رویا بزرگ شدم درمورد رشته های دانشگاهی دروسش کنکورش و همه چیزش اطلاعات زیادی دارم
حتی تمام کتاب های تست و درسیش هم خریداری کردم
توانایی لازمم براش دارم
ولی این چند وقته ذهنم خیلی درگیرش شده تا همین چند ماه پیش کاملا از علاقه ام مطمئن بودم اما الان نه
کارهایی که شما در مقاله تون گفتید رو قبلاً امتحان کردم
داخل کلاس کمک های اولیه شرکت کردم حس خوبی داشتم زود یاد میگرفتم مطالبشو درمورد پزشکی مطالعه کردم
فیلم جراحی تماشا کردم
و حتی خودم یه آزمایش کوچیک برای خودم انجام دادم
داخل انجمن سلول های بنیادی مدرسه هم عضو شدم و مطالبشونو دنبال میکنم اما
همین چند روز پیش بود که برای یک آزمایش خون به بیمارستان رفتم و کل بیمارستان رو روی سرم گذاشتم
میدونید کلا چیزی که می‌خوام بگم این هست علاقه و استعدادش رو دارم اما جراتش رو ندارم
آخه کسی که از یه آمپول می‌ترسه چطوری می‌تونه دکتر خوبی باشه
موردی دیگه ام امتحان کردم اما به هیچ چیز دیگه ای علاقه ندارم راستش من نگرانم که واقعا به درد این شغل نخورم
خودمو در قالب یک پزشک هم تصور کردم احساس خوبی داشتم اما از این مسئله میترسم
این خواسته قلبی خودم هست اما جراتش رو ندارم و احساس میکنم از پس سختی هایش بر نمیام
از خون نمی‌ترسم اما واقعا مسخره است کسی که از یه آمپول می‌ترسه چطوری می‌تونه فردا دکتر خوبی بشه

سلام من مریم هستم ۲۷ سالمه و ماما هستم و تو بیمارستان کار میکنم.
الان مدتی هست که خیلی کلافه شدم چون نمیدونم به چی علاقه دارم و اصلا نمیدونم تو چه شغلی موفق میشم و علاقه به چه شغلی دارم،از رشته خودم راضی نیستم و دلم نمیخواد تو بیمارستان کار کنم.
زمانی که وارد این رشته شدم هیچ تصوری از این رشته نداشتم.
خیلی کلافه شدم و احساس میکنم خیلی کمال گرا هستم که نمیتونم چیزی انتخاب کنم.
مدتی فکر میکردم برم تو کار زیبایی و از این طریق هم به پول برسم هم کار خودم رو داشته باشم ولی بعد از رفتن یکی از دوره های پوست از همون اواسط دوره متوجه شدم این علاقه من نیست و یه چیز دیگه که خیلی تو این زمینه منو مردد کرد این بود که همیشه برای کارم نیاز به یه پزشک داشتم و نمی تونستم خودم کار خودم رو داشته باشم ،یکی دیگه از دلایلم هم این بود که این رشته هیچ کمکی به مهاجرت من نمیکنه،آخه من خیلی دلم میخواد مهاجرت کنم.
اما الان چند وقتی هست که از همه چی بدم اومد و انقد کلافه هستم که دلم نمیخواد زندگی کنم.
به هیچ چیزی انگار علاقه ندارم و موفقیت های بقیه دوستان رو هم که میبینم بیشتر از خودم بدم میاد و مایوس تر میشم.
انگار اصلا نمیتونم هیچ تصویر ذهنی از خودم تو آینده درست کنم.
اگه می تونید بهم کمک کنید چون من دلم میخواد موفق باشم و آدم بزرگی بشم اما خسته و نا امید شدم

سلام خسته نباشید من اومدم پرستاری ولی حالا که وارد ان شده ام اصلا هیچ علاقه ای به ندارم و دیگر حالم از زندگی بهم میخوردم وکلا افسرده شدم نمیدونم چکار کنم؟میخاستم انصراف بدم و دوباره در کنکور ریاضی شرکت کنم و مهندسی کامپیوتر بخوانم (من به این رشته اول علاقه مندبودم ولی چون تو ریاضی کمی مشکل داشتم وسخت باهاش کنار میومدم نرفتم سمت ریاضی) والان چون ترم یک هستم نمیدونم میتونم دوباره کنکور بدم یا نه؟؟ هرچی به خانواده ام هم میگم نمیتونم باور نمیکنن همش بهشون میگم که نمیخام تا اخر عمرم پیشمون باشم گوش نمیکنند چکار کنم؟ممنون میشم راهنمایی بفرمایید

سلام
من یازدهم ریاضی هستم تا امسال معدلم کمتر از ۱۹ نشده و در مدرسه نمونه درس میخونم
ولی امسال دیگه نمیتونم درس بخونم چون هربار که میخوام درس بخونم به خودم میگم که چرا دارم درس میخونم هدفم چیه؟و خیلی از بی هدف کاری انجام دادن بدم میاد بخاطر همون دیگه نمیتونم درس بخونم
و بخاطر اینکه از تجربی و انسانی خوشم نمیومد و ریاضیم خوب بود رفتم ریاضی
و تنها چیزی که توش علاقه و استعداد دارم ورزشه ولی خب چون از ورزش نمیشه درامد کسب کرد بخاطر همون نرفتم تربیت بدنی
خیلییی این بی هدفی اذیتم میکنه…

سلام
من قسمتی از علاقه شغلیمو پیدا کردم,اون هم فقط اینو میدونم ک من شغل آزاد دوس دارم,فقط همین;دیگه نمیدونم به چه شغلی علاقه دارم و دنبالش برم.ممنون میشم اگه راهی,روشی,سوالاتی و … دارید که با اونا بتونم علاقمو دقیقتر بفهمم بهم کمک کنین.

سلام من سال دیگه انتخاب رشته دارم اما نمیدونم چی میخوام همه بهم میگن تجربی خوبه شاید دکتر شدن را هم دوست. داشته باشم اما فک نمیکنم دلم بخواد تجربی برم شاید به چیزای هنری علاقه داشته باشم اما میدونید داخل ایران خیلی از این ها محدود هستن و استقبال ندارن من باید چکار کنم 😭😭😭خیلی سختمه

سلام و عرض ادب!
من رشته انسانی میخونم ولی به سینما و تلویزیون و بازیگری خیلی علاقه مندم و خونواده هم خداروشکر راضی هستن ولی وقتی به مادربزرگم میگم میخوام در کنار درس بازیگری رو هم بخونم و ادامه بدم جلوی جمع میگه بازیگری نه! میخواد نویسنده بشه یا وکیل ولی نمیدونم
چرا فقط مادربزرگم مخالف بازیگری هست یا میگه بدرد خونوادمون نمیخوره و از این حرفا یا چیزای دیگه.
مادر و پدرم میگن تو کار خودتو بکن قرار نیست کسی برات تصمیم بگیره واقعا تو دوراهی موندم چیکار کنم از علاقم دست بکشم یا با تمام قدرت برم جلو و در کنار درسم ادامش بدم احساس میکنم علاقه واقعیم بازیگری و سینما و تلویزیون هست اما نمیدونم به حرف مامان بزرگم گوش بدم یا ندم میگم که واقعا تو دوراهی موندم دلمم میگه کار خودتو بکن برو دنبال علاقت در درونمم همین احساس رو دارم ممنون میشم راهنماییم کنید.

سلام من ٢٢سال دارم كارشناسى معماريو گرفتم ولى بدون علاقه شخصي و الان دانشجو ارشد معمارى هستم اصلااا خوشحال نيستم و اين نبود علاقه اذيتم ميكنه و اينقدر مثه يه ربات اون كارى ك خونوادم گفته انجام دادم الان حتى نميدونم چى ميخوام علاقم به معمارى نيست پس به چى علاقه دارم🤦🏼‍♀️از طرف ديگه ادم كمالگرايى از نوع ناسازگارش هستم چون علاقه ايي به معمارى ندارم نميتونم ١٠٠٪؜خودم رو بزارم و اين باعث شده از خودم راضى نباشم..البته از سن كم علاقه زيادى به موسيقى داشتم ولى هيچوقت نتونستم برم سمتش و الان نميدونم رها كردن دانشگاه و رفتم به سمت موسيقى چه اينده يي و واسم رقم ميزنه در اينده نميدونم چه شغلى ميتونم داشته باشم

با عرض سلام و تشکر از سایت پربارتون. من خانمی هستم که لیسانس علوم تربیتی گرفتم به این امید که بازار کار داره ولی چون ازدواج کردم به خاطر بچه هام، خانه داری رو انتخاب کردم ولی چون عاشق تحصیل بودم و علاقه به ادبیات داشتم، کارشناسی ارشد ادبیات گرفتم ولی حالا که بچه هام بزرگ شدن دلم میخواد فعال باشم و کاری داشته باشم ولی متاسفانه رشته ادبیات بازار کار نداره و برای استخدامی در رشته علوم تربیتی سنم بالاس، دوست دارم کاری داشته باشم که وقتم رو زیاد نگیره تا هم به خودم و هم به زندگیم برسم آدم اجتماعی هم نیستم و دوست دارم کاری باشه تا با آدم ها زیاد در ارتباط نباشم و دوست دارم علم و دانشم هم زیاد بشه و همه اش در حال یادگیری باشم به خاطر این به ذهنم خطور کرده که دامپزشکی بخونم چون عاشق حیوانات هم هستم و بچه هام هم خیلی دوست دارند من دامپزشک بشم ولی می ترسم نتونم از پَسِش بربیام می ترسم چون رشته ام انسانی بوده نتونم درس هاش رو پاس کنم و کم بیارم و یا 8 سال درس بخونم و پشیمون بشم، البته با کنکور تجربی مشکل ندارم چون ارشد ادبیات دارم حتما عمومی ها رو بالا میزنم و زیست هم دوست دارم و شیمی رو با تلاش می تونم خوب بزنم و با بالا زدن این دروس لازم نیست فیزیک و ریاضی رو عالی بزنم فقط و فقط نگرانی من این هست که نکنه از دامپزشکی خوندن پشیمون بشم چون هنوز هم نمیدونم چی میخوام فقط میدونم میخوام شغلی باشه خودم ارباب خودم باشم و کلاس اجتماعی بالا داشته باشه. ببخشید اینقدر حرف زدم ممنون میشم منو راهنمایی کنید.بسیار بسیار سپاسگزارم.

سلام من یک دختر ۱۵ ساله هستم امسال باید تایین رشته کنم😭به تاریخ،ریاضی ،علوم مخصوصا فیزیک و بدن و اینا ، داستان نوشتن ،مجری گری و مشاوره دادن علاقه دارم و توشون عالیم .نمی دونم باید تجربی برم یا ریاضی مامانم می گه ریاضی توش اینده نیست همه بیکارند باید بری تجربی . عاشق ساخت چیز های جدیدم . از رباتیک خیلی خوشم میاد چون ربات می سازنند از کارای ازمایشگاهیم خیلی خوشم میاد اونم چون چیزایی رو کشف می کنیم و می سازیم . راستی شاید زیاد مربوط نباشه ولی خیلی احساسیم یعنی نه خیلیا ، با یک چیزی اوج می گیرم می رم تو حس بعضی وقتا هم جو می گیرتم . نظرتون چیه من باید چ رشته ای برم ؟😩 اینم یکباره بگم نمره های ریاضی و علومم رو از همه بچه های کلاس بالاتر می گیرم تغربیا همیشه ۲۰ اند یا کم بشه ۱۹ .انشاهام و معلممون انگار قبول نداره بچه ها خیلی دوست دارند مخصوصا خوانشم و می گند باهاش حس می گیریم ولی بازم معلممون قبول نداره و بهم ۱۸ می ده خدایی ۱۸ 😥

سلام
وقت بخیر
من امسال کلاس دهم هستم،و به اصرار مدیر دبیرستانمون و معدل بالایی که داشتم وارده رشته ریاضی شده بودم،درحالی که من اصلا تمایلی به این رشته نداشتم و هیچ منافاتی با سلایق من و خانواده ام نداشت!!!
در واقع به گونه ای به خودم قبولانده بودم که من به این رشته علاقه دارم و موفقیت من در این زمینه حاصل میشود!!
با گذشت مدتی کوتاه به آینده شغلی این رشته فکر کردم و متوجه شدم تحصیل در این رشته برای من بی فایده است!
البته من تمام رشته ها را دوست دارم و معتقدم اگر از طریق هر شغلی بشود به مردم وطن خدمت کرد،بسیار مقدس و ارزشمند است.

این را هم بگویم که به مسائل معنوی علاقه بسیاری دارم و به شدت مسائل فلسفی و روانشناسی،شعر و داستان های جالب و آموزنده را دوست دارم.«قبل از اینکه سواد داشته باشم شعر های کودکانه میگفتم و…»به هنر و نقاشی و طراحی خیلی علاقه مند هستم.

در ارتباطاتم به افکار دیگران بسیار توجه میکنم و برایم رفتار هر شخص جالب و آموزنده یا در مواقعی ناپسند می آید…..
از این رو میخواهم تغییر رشته بدهم به انسانی و حس میکنم موفقیت من در این مسیر است.
اما متاسفانه گاهی با شنیدن اینکه فلانی دکتر یا مهندس شده احساس ناراحتی زودگذری به من دست میدهد و فکر میکنم من هم حتما باید پزشک یا مهندس یا …..میشدم تا به موفقیت برسم و این حس مرا آزار می دهد و میترسم این احساس منفی در آینده هم گاهی همراه من باشد و نگرانم در جایگاهی که در آینده قرار است آنجا باشم احساس رضایت نداشته باشم و همواره حس کمبود کنم که چرا من پزشک یا مهندس یا ….نشدم.
البته خودم هم قبول دارم که آدمی نباید تا این حد تحت تاثیر حرف های دیگران قرار بگیرد و آنقدر حرف دیگران برایش مهم باشد که او را از علایقش دور کند.

من از کلاس هفتم تا نهم فکر میکردم عاشق رشته تجربی و پزشکی هستم اما وقتی به این سن رسیدم احساس کردم این علاقه بیشتر به علت القای بیش از حد جامعه و مردم نسبته به این رشته مقدس صورت گرفته است.
به قول خودتان علاقه به صورت ناگهانی به وجود نمی آید بلکه بعضا از ابتدا این علاقه در ما وجود داشته، شاید هم ما آن علاقه را تا کنون در وجودمان کشف نکرده باشیم!!

با شناختی که از خودم تا الان پیدا کرده ام احساس میکنم فرا گرفتن علوم انسانی برایم خوشایندتر باشد.

چه کارکنم که اراده ام قوی تر شود و بعضاً تحت تاثیر حرف های دیگران قرار نگیرم؟
ممنون میشم راهنماییام کنید

با عرض سلام و خسته نباشید بنده دانشجوی رشته کامپیوتر هستم.
عارضم خدمتتون برای اینکه بتونم به یه سطحی از برنامه نویسی برسم که بتونم برای خودم درآمد کسب کنم، تقریبا ی سال با پشتکار و سختی زیاد بدون اینکه حقوقی دریافت کنم، تلاش کردم و به درآمد هم رسیدم. منتهی، الان که فکر میکنم، میبینم واقعا برنامه نویسی سایت اون چیزی نبود که من واقعا بدنبالش بودم. حتی اون موقع هایی که در تلاش این بودم که بتونم وارد عرصه برنامه نویسی سایت بشم، با دوستان که صحبت میکردم، من بهشون گفتم که این کار فقط بخاطر درآمدش میخوام انجام بدم، یعنی دوست ندارم که نهایت من این باشه. منتهی الان واقعا بی علاقه هستم در این زمینه، با اینکه درآمد دارم ولی احساس میکنم که این کار من با عشق انجام نمیدم. قبل از اینکه رشته مهندسی کامپیوتر رو انتخاب کنم علاقه زیادی به امنیت و حفاظت داشتم، و اخیرا نیم نگاهی به این ماجرا انداختم ( با توجه به اینکه شما فرموده بودید اون برنامه ای که گوشه ذهن هست در مسیرش خودمون قرار بدیم ) ببینید، مهندسی امنیت واقعا پیش نیاز های زیادی میخواد و یک عرصه کاملا بزرگ و مجزا هست که حداقل باید 1 سال دیگه با پشتکار زیاد روی این ماجرا وقت بذارم و تلاش کنم تا بتونم به سطح قابل قبولی از این موضوع برسم، با اساتید دانشگاه هم که در این مورد صحبت کرده بودم، استاد نرم افزار بمن گفت که تو در این مسیر 50 درصد راه رفتی چرا میخوای این کار ول کنی و بچسپی به ی کار دیگه و از اول شروع کنی و با استاد شبکه ( درسی که میشه گفت قدم اول برای مهندسی امنیت هست ) صحبت کردم نظر خاصی نداشتند، میشه گفت نظرشون این بود که یک برنامه نویس میتونه ی مهندس امنیت نسبی هم باشه، حالا ازاین موضوع بخواییم بگذریم اساتید دیگه ای هم داشتم که به من پیشنهاد دادن که میتونم بحث بهینه سازی الگوریتم هارو ادامه بدم ( با توجه به اینکه درسم خوب هست ). این موضوع رو هم باید خدمتتون عرض کنم که من برنامه نویسی رو دوست دارم و از اینکه وارد این عرصه شدم ناراحت نیستم، حتی از این موضوع که الان برنامه نویس سایت هستم هم، ناراحت و پشیمون نیستم، منتهی من به دنبال کاری هستم که بشه از من چیزی باقی بمونه تا اسمم در این عرصه فراموش نشه، الان واقعا سردرگم هستم و نمیدونم که در این زمینه ها کدومش واقعا دوست دارم انجام بدم یعنی وقتی لپ تاپم روشن میکنم حتما اون کار انجام بدم ( چون در حال حاضر سعی میکنم از تمرکز و نوشتن کدهای مرتبط با برنامه نویسی سایت دوری کنم ).
ممنون میشم بنده رو راهنمایی بفرمایید